Metamorfose …

Ik sprak hem voor het eerst in 2014. Een teruggetrokken twintiger, met een warrige bos haar en diep verscholen in zijn oversized jas en achter zijn grote bril. Het UWV had bepaald dat hij geactiveerd moest worden. Dat wilde hij ergens wel, maar ook weer niet. Want eigenlijk was hij perfect gelukkig met de manier waarop hij zijn leven inrichtte. Teruggetrokken in het huis van zijn moeder, met één keer in de zoveel tijd contact met een vriend, druk met het lezen van veel hele ingewikkelde boeken. Dat de staat zijn levenswijze financierde, dat schuurde wel. De eerste maanden ben ik vooral bezig geweest zijn vertrouwen te winnen. En heb ik me verbaasd over en vermaakt met zijn verhalen over metafysica en een grondstofgebaseerde economie. Mijn vragen over toekomstvisie en doelen waren te abstract voor hem. Maar een ergernis waar hij vanaf wilde, kon hij wel benoemen: zijn moeder verstoorde zijn rust. Al snel had hij geregeld dat hij op zichzelf kon gaan wonen. De eerste mijlpaal was daar! Ik sprak hem vanmorgen, drie jaar na onze eerste ontmoeting. Hij vertelt vol energie over zijn leven op dit moment: hij heeft een ICT opleiding afgerond, hoort deze week of een werkervaringsplaats door gaat, woont op een mooiere plek, is kilo’s afgevallen door te sporten en heeft een vriendin. Allemaal op eigen kracht! 🙂