Het is het einde van een week die weer bol staat van de ervaringen. Alleen al die ervaring om – als dame uit de polder – in een grote stad op mijn geleende werkfiets van de ene werklocatie naar de andere te fietsen. Oppassen dat ik niet met mijn fietsband in de tramrail rijd! Braaf wachtend voor het stoplicht van een grote kruising omdat ik niet gewend ben aan doorrijden bij rood licht (waar vind ik in de polder stoplichten tenslotte -:). Stadse hectiek of de rust van het platteland. Het is nogal een verschil.
Ik werk op verschillende locaties, bij verschillende organisaties en ervaar ook daar de verschillende dynamiek. Of ik nu ben in een hectische, zakelijke omgeving waar ik aanschuif met mijn laptop om te werken aan een van de vele bureaus. Of dat ik een bijeenkomst bezoek die gaat over jongeren die vroegtijdig schoolverlaten. Dynamiek maakt een hoop uit. Én het verschilt per dag. Een goed weekend kan zomaar ineens verschil maken in een goed verloop van het overleg op maandagochtend.
De manier waarop je met de dynamiek om gaat bepaal je zelf. Als ik groepen begeleid in een organisatie benoem ik hen dat ook. Ik laat de groep ontdekken in welke dynamiek zij zich bevinden, welke rol zij daar in hebben en wat het effect er van is op zichzelf en op elkaar. En nog belangrijker het inzicht dat je je niet hoeft te laten leiden door deze dynamiek. Het blijft genieten als ik merk dat ‘het kwartje valt’. Stiekem toch weer een beetje nieuwe dynamiek gecreëerd -:)
